Jeśli „normalsi” w ogóle pojawiają się w świecie tych „cyfrowych nomadów”, to jedynie jako pomoc w załatwianiu podstawowych funkcji życiowych – w charakterze pracowników usług, którzy, gdy będzie trzeba, ugotują obiad w restauracji bądź wysprzątają mieszkanie.
Hasłowo określany „powrót do stabilności” może być łatwo zreinterpretowany jako obrona poszczególnych uniwersyteckich grup interesu
Lovecraft z Houellebecqiem pokazują jasno, że często bywa dokładnie na odwrót: konserwatywna reakcja przychodzi po dokładnym przemyśleniu lekcji Oświecenia
Mityczny program KNP to zbiór banałów i wyrazów wiary w magiczną, wszystko uzdrawiającą moc wolnego rynku, nie zawierający żadnych konkretów
żaden z aktualnie istniejących peryferyjnych reżimów nie stanowi w istocie alternatywy dla globalnego kapitalizmu – wręcz przeciwnie, większość z nich jest doskonale wkomponowana w to, co za Wallersteinem można by nazwać „systemem-światem”
Mitologia ta głosi, że działalność akademicka, podobnie jak zresztą działalność w sferze szeroko rozumianej kultury, jest działalnością w pewnym sensie wzniosłą i szlachetną, której nie można porównywać ze zwyczajną pracą zarobkową.
Polacy są dowodem na to, że można. Można być biednym i żyć w źle rządzonym kraju – a jednocześnie promieniować szczęściem.
nacjonalizm jest buntem, ale nie stricte ekonomicznym, tylko politycznym.
„O zmarłych dobrze albo wcale” – ta zasada wydaje się słuszna, gdy rozpatrujemy ją abstrakcyjnie, jednak gdy przyjrzeć się temu, jak faktycznie działa w dyskursie publicznym, staje się o wiele bardziej wątpliwa. Służy ona mianowicie jako narzędzie neutralizacji sprzeciwu wobec zabiegu, który można by określić mianem „świeckiej kanonizacji” zasłużonych dla wprowadzania bądź utrwalania obecnie panującego systemu społeczno-gospodarczego.
Jaka jest jednak faktyczna pozycja klasowa tej grupy? Jest to pytanie o tyle istotne, że istnieją poważne przesłanki, by nie wliczać tych ludzi do grona „burżuazji”. Podstawowym argumentem na rzecz takiej tezy jest fakt, że większość naszych przedsiębiorców w żadnej mierze nie zalicza się do (by użyć kategorii marksowskich) posiadaczy kapitału i środków produkcji.